Οι χαρακτήρες στις ιστορίες που μιλάνε για το ποδόσφαιρο είναι συνήθως παρόμοιοι. Παιδιά που παίζουν σε δρόμους και αλάνες, νεαροί και νεαρές που παίζουν για τη χαρά του παιχνιδιού ή που συμμετέχουν σε ομάδες ή που κάνουν όνειρα για να παίξουν σε μεγάλες διοργανώσεις, ή ακόμα και ενήλικες που παίζουν για να νιώσουν πως γίνονται και πάλι παιδιά. Στις περισσότερες χώρες του κόσμου, το να παίζει κάποιος ποδόσφαιρο είναι τόσο δεδομένο που κανείς δεν φαντάζεται πως για κάποιους άλλους μπορεί να είναι ένας καθημερινός και δύσκολος αγώνας.
Το ντοκιμαντέρ Yalla Yalla! Ποδόσφαιρο, Πάθος και Αντίσταση των Αργεντίνων σκηνοθετών και παραγωγών Fernando Romanazzo και Cristian Pirovano – που θα προβληθεί σε Α’ Προβολή στον κινηματογράφο Studio Art Cinema – ακολουθεί την καθημερινότητα επτά ανθρώπων στην Ιερουσαλήμ που σχετίζονται με κάποιον τρόπο με το ποδόσφαιρο, παρουσιάζει τις δυσκολίες τους και την προσπάθειά τους να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Μέσα και έξω από τα γήπεδα.
Η κάμερα ακολουθεί τους επτά πρωταγωνιστές στο γήπεδο, στους δρόμους στα γραφεία, στις γιορτές και στις συναντήσεις τους ενώ το σκηνικό πίσω από τις δραστηριότητές τους τους δεν θυμίζει σε τίποτα μια φυσιολογική ζωή.
Η ταινία με πολύ λιτό τρόπο πετυχαίνει να προβληματίσει τον θεατή και να τον φέρει σε επαφή με την ισραηλινή κατοχή και τον αποικισμό. Αρκεί ο θεατής να δώσει σημασία στις λεπτομέρειες. Οι πρωταγωνιστές κινούνται σε χώρους όπου εφαρμόζεται ο διαχωρισμός ανάμεσα σε Εβραίους και Μουσουλμάνους (απαρτχάιντ), οδηγούν δίπλα στο τεράστιο τείχος της ντροπής, περνάνε από σημεία ελέγχου που φυλάσσονται από τον ισραηλινό στρατό κατοχής για να πάνε στις δουλειές τους, βλέπουν παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο δίπλα σε πάνοπλους στρατιώτες, ανταλλάσσουν τρομακτικές ιστορίες για τη Γάζα, ενώ παράλληλα προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο μέσα από τα άπειρα εμπόδια που βάζει μπροστά τους το ισραηλινό κράτος. Κανένα παιχνίδι, κανένα πρωτάθλημα δεν είναι δεδομένο ότι θα πραγματοποιηθεί. Το Ισραήλ μπορεί από τη μία στιγμή στην άλλη να απαγορεύσει τις άδειες σε ποδοσφαιριστές – ειδικά από τη Γάζα – με την πρόφαση της ασφάλειας ή μπορεί να συλλάβει ποδοσφαιριστές και να τους οδηγήσει σε ανάκριση με αποτέλεσμα μέχρι και την ακύρωση των διοργανώσεων.
Η ταινία δεν εξαντλεί το τεράστιο πρόβλημα των ανθρώπων που θέλουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο στην Παλαιστίνη (δεν θα μπορούσε άλλωστε σε 70 λεπτά), αλλά δίνει το έναυσμα για προβληματισμό και περαιτέρω ενημέρωση.
Η Παλαιστινιακή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία
Σήμερα, η Παλαιστινιακή Ένωση Ποδοσφαίρου αγωνίζεται να επιβιώσει. Η πίεση ΗΠΑ και Ισραήλ στις παλαιστινιακές οργανώσεις που παρέχουν βοήθεια και υποστήριξη στον παλαιστινιακό λαό γίνεται αισθητή και στον τομέα του αθλητισμού. Τους τελευταίους μήνες, ο προϋπολογισμός της ένωσης έχει μειωθεί κατά περισσότερο από το ήμισυ και η νέα ποδοσφαιρική περίοδος αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα.
Η Παλαιστινιακή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία λειτουργεί ήδη από το 1928, δηλαδή 20 χρόνια πριν την ίδρυση του Ισραήλ και συνεχίζει να υπάρχει ως σήμερα. Η αποδοχή της Παλαιστίνης ως πλήρες μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (FIFA) το 1998, ήταν μια στιγμή θριάμβου για τους Παλαιστίνιους. Η παλαιστινιακή εθνική ομάδα έγινε το σύμβολο μιας συλλογικής αίσθησης υπερηφάνειας και ανυπακοής. Αυτό σήμαινε ότι παρά τους ισραηλινούς στρατιωτικούς περιορισμούς, τη στόχευση των Παλαιστινίων αθλητών και τον βομβαρδισμό σταδίων και αθλητικών εγκαταστάσεων, οι Παλαιστίνιοι θα συνέχιζαν να χαίρονται τη ζωή και να πηγαίνουν μπροστά. Στην Παλαιστίνη το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα, και πέρα από ένα άθλημα διασκέδασης και εκτόνωσης είναι παράλληλα ένα σύμβολο ελπίδας και ενότητας.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της σημασίας του ποδοσφαίρου για τους Παλαιστίνιους είναι η ποδοσφαιρική ομάδων ακρωτηριασμένων αθλητών που δημιουργήθηκε στη Γάζα το 2019. Όλοι οι παίκτες έχουν ακρωτηριαστεί είτε από πυροβολισμούς ισραηλινών ελεύθερων σκοπευτών στις διαδηλώσεις για τη Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής ή έχουν τραυματιστεί (και ακρωτηριαστεί) σε επιθέσεις του Ισραήλ στη Γάζα. Ο Γενικός Γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, Simon Baker, παραβρέθηκε στον πρώτο αγώνα της ομάδας στο Στάδιο της Παλαιστίνης.
Ακόμη και μετά τη σύγκρουση μεταξύ της Φατάχ και της Χαμάς και την επακόλουθη πολιτική αποσύνδεση της Γάζας από τη Δυτική Όχθη, ο αθλητισμός συνέχισε να προσφέρει μια κρίσιμη διέξοδο για ενότητα. Ενώ η Γάζα και η Δυτική Όχθη έχουν τα δικά τους ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, αγωνίζονται ακόμα σε τελικό αγώνα για να καθορίσουν τον νικητή του Κυπέλλου Παλαιστίνης.
Συχνά το Ισραήλ απαγορεύει στις ομάδες από τη Γάζα να παραβρεθούν στα πρωταθλήματα με αποτέλεσμα την ακύρωσή τους. Η τελευταία απαγόρευση έγινε στις 25 Σεπτεμβρίου 2019, όταν το Ισραήλ αρνήθηκε να αφήσει τους παίκτες από τη Ράφα της Γάζας να ταξιδέψουν λίγα χιλιόμετρα μέσα από την επικράτειά του για να παίξουν στη Ναμπλούς, στην κεντρική Δυτική Όχθη. Τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι οι πηγές ασφαλείας του Ισραήλ ανακοίνωσαν ότι πίστευαν πως τα μέλη της ομάδας είχαν δεσμούς με την “τρομοκρατία”.
Οι περιορισμοί του Ισραήλ στο παλαιστινιακό αθλητισμό είναι αμείλικτοι και αποτελούν μέρος μιας μακράς ιστορίας που καθιστά σχεδόν αδύνατο στους Παλαιστίνιους αθλητές να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους, με το πρόσχημα της «ασφάλειας του Ισραήλ». Επιπλέον, οι ειδήσεις για κάποιον Παλαιστίνιο ποδοσφαιριστή που πυροβολήθηκε, ακρωτηριάστηκε, κτυπήθηκε ή φυλακίστηκε, είναι ρουτίνα για τους Παλαιστίνιους.
Η εθνική ομάδα της Παλαιστίνης είναι πιθανώς η πιο ταλαιπωρημένη ποδοσφαιρική ομάδα στον κόσμο σήμερα.
Καμιά τιμωρία για το Ισραήλ
Το Ισραήλ δεν έχει λάβει καμιά σοβαρή κύρωση για τις παράνομες πράξεις του. Παρά τις συνεχείς παραβιάσεις των παλαιστινιακών αθλητικών δικαιωμάτων, η FIFA και άλλες διεθνείς αθλητικές ομοσπονδίες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν το Ισραήλ με ευνοϊκό τρόπο. Ακόμη χειρότερα, αντί να τιμωρείται για παραβίαση του διεθνούς δικαίου σχετικά με τον αθλητισμό, το Ισραήλ συχνά ανταμείβεται. Το γεγονός ότι ο Ισραηλινός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος περιλαμβάνει έξι ομάδες από παράνομους εβραϊκούς εποικισμούς (αποικίες που κτίστηκαν σε κλεμμένη παλαιστινιακή γη) φαίνεται ότι δεν απασχολεί καθόλου τα αφεντικά της FIFA.
Για αυτόν τον λόγο, παλαιστινιακές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και αθλητικές ενώσεις καλούν για μποϊκοτάζ του ισραηλινού ποδοσφαίρου μέχρι να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο όσον αφορά τα δικαιώματα και την ελευθερία του παλαιστινιακού λαού. Συχνά, ωστόσο, δεν γίνεται κατανοητή η σημασία του αθλητικού μποϊκοτάζ στη γενική στρατηγική μποϊκοτάζ. Σύμφωνα με το κίνημα BDS*, «To αθλητικό μποϊκοτάζ του Ισραήλ είναι εξίσου σημαντικό με το αθλητικό μποϊκοτάζ της Νότιας Αφρικής (…) Το αθλητικό μποϊκοτάζ θα κάνει γνωστό τον ισραηλινό ρατσισμό και την κατάχρηση των παλαιστινιακών ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλη την αθλητική κοινότητα παγκοσμίως».
Επιπλέον, με το μποϊκοτάζ στα ισραηλινά αθλήματα, ειδικά στο ποδόσφαιρο, το Ισραήλ θα χάσει ένα σημαντικό εργαλείο του που στοχεύει στην κανονικοποίηση της στρατιωτικής κατοχής, του απαρτχάιντ και του ρατσισμού. Η ίδια λογική λειτούργησε κατά του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής και ήταν ένα ισχυρό εργαλείο στη διεθνή υποστήριξη του κινήματος κατά του απαρτχάιντ στη χώρα αυτή. Η Νότια Αφρική εξαιρέθηκε από το διεθνές ποδόσφαιρο για είκοσι οκτώ χρόνια (1964-1992) λόγω του απαρτχάιντ.
Όμως, με την FIFA και άλλους να κλείνουν τα μάτια στις παραβιάσεις του Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να υποφέρουν, ενώ το Ισραήλ να είναι μέλος της FIFA και άλλων αθλητικών οργανώσεων συνεχίζοντας τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων αθλητών.
Τον Ιούνιο του 2018, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής, στηρίζοντας το αθλητικό μποϊκοτάζ στο Ισραήλ, ακύρωσε τον «φιλικό» ποδοσφαιρικό αγώνα με το Ισραήλ που επρόκειτο να διεξαχθεί στην Ιερουσαλήμ. Η ακροδεξιά ισραηλινή υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Μίρι Ρέγκεβ, κατηγόρησε τότε τις “τρομοκρατικές ομάδες και το BDS” για την ακύρωση.
Ποδοσφαιριστές, άνθρωποι του πολιτισμού, διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και λαϊκά κινήματα καλούν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο να επιβάλλουν κυρώσεις στο Ισραήλ για τις εκτεταμένες παραβιάσεις των παλαιστινιακών δικαιωμάτων.
Στο κάλεσμά του για αθλητικό μποϊκοτάζ το BDS αναφέρει: «Το Ισραήλ χρησιμοποιεί τα αθλήματα και τους ωραίους αγώνες στις προσπάθειές του να βελτιώσει την εικόνα του παραβιάζοντας παράλληλα τα δικαιώματα των Παλαιστινίων αθλητών. Η εκστρατείες από τα κάτω μπορούν να αυξήσουν την ευαισθητοποίηση για τις συνθήκες των παλαιστινιακών αθλημάτων μεταξύ των οπαδών ποδοσφαίρου και να ασκήσει πίεση στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο να αναγκάσει το Ισραήλ να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του».
Η ταινία Yalla Yalla! Ποδόσφαιρο, Πάθος και Αντίσταση θα προβληθεί στον ιστορικό κινηματογράφο τέχνης STUDIO Art Cinema (Σταυροπούλου 33, Αθήνα) και αποτελεί μέρος του προγραμματισμού των εκδηλώσεων του BDS Greece για τον χειμώνα 2019/2020. Στην πρεμιέρα της, την Κυριακή 27 Οκτωβρίου, θα παραβρεθεί και θα μιλήσει ο σκηνοθέτης Cristian Pirovano.
Η ταινία, πρώτη επίσημη συμπαραγωγή Αργεντινής και Παλαιστίνης, έχει προβληθεί σε περισσότερες από 100 πόλεις και πάνω από 10 χώρες παγκοσμίως και έχει βραβευτεί σε πολυάριθμα φεστιβάλ κινηματογράφου σε Λατινική Αμερική και Ευρώπη. Στις 3 Σεπτεμβρίου 2019 η Cineplexx Ltd., η μεγαλύτερη εταιρεία διανομής στην Αυστρία, απαγόρευσε την πρεμιέρα της ταινίας στην Αυστρία γιατί θεωρήθηκε ότι ασκεί κριτική στο Ισραήλ.
FB event: https://www.facebook.com/events/2516896971879357/
*Το BDS (Boycott, Divest, Sanction: Μποϊκοτάζ, Απόσυρση επενδύσεων, Κυρώσεις) είναι ένα διεθνές μη βίαιο κίνημα, αντίπαλο προς κάθε μορφή ρατσισμού (συμπεριλαμβανομένου του αντισημιτισμού) το οποίο στρέφεται ενάντια σε επίσημους θεσμούς και κρατικές ή επιχειρηματικές επιλογές και επ’ ουδενί ενάντια σε πρόσωπα ή ταυτότητες.
ΠΗΓΕΣ: bdsmovement bdsgreece.net , ΜΕΜΟ
