Του
Η δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου κι αντιφρονούντα Jamal Khashoggi αποτελεί σαφώς ένα συγκλονιστικό έγκλημα το οποίο αξίζει τη διεθνή προσοχή που έχει λάβει,
αλλά είναι αδύνατο να μην αναρωτηθεί κανείς, γιατί ο θάνατος ενός ατόμου λαμβάνει
πολύ μεγαλύτερη κάλυψη από τις συνεχιζόμενες σαουδαραβικές φρικαλεότητες στην Υεμένη.
Φταίει το γεγονός ότι μια δραματική ιστορία που περιλαμβάνει ένα μοναδικό πρόσωπο είναι πιο εύκολο να γίνει αντιληπτή, από έναν πόλεμο που διεξάγεται για περίπλοκα πολιτικά και εθνοτικά ζητήματα ή τα διαφορετικά επίπεδα προσοχής σηματοδοτούν ότι ο κ. Khashoggi έχει κατακτήσει την θέση του επίτιμου Δυτικού, ενώ οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί στην Υεμένη αντιπροσωπεύουν τους μακρινούς «άλλους»;
Κάποιος συνδυασμός και των δύο αυτών μπορεί να είναι η αιτία, ενώ επιπλέον το γεγονός ότι ήταν ένας συνάδελφος δημοσιογράφος, κάνει την μοίρα του ακόμα πιο σημαντική για τους δημοσιογράφους και τους εκδότες. Οι γεωπολιτικοί προβληματισμοί σίγουρα παίζουν ρόλο εδώ, αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι η μέγιστη υποκρισία της διοίκησης του Τραμπ, μια υποκρισία που ξεπέρασε κάθε ενδεχόμενο, παρόλο που οι ΗΠΑ έχουν να επιδείξουν μια ζοφερή ιστορία κυβερνητικών πολιτικών προς τη Σαουδική Αραβία.
Οι ξεκάθαρες προσπάθειες του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να απαλλάξει από τις ευθύνες, τον de facto ηγέτη της Σαουδικής Αραβίας, τον πρίγκηπα και διάδοχο του θρόνου Mohammed bin Salman, διατυπώνοντας υποψίες ότι «πράκτορες rouge» μπορεί να βρίσκονται πίσω από το θάνατο του κ. Khashoggi στο προξενείο, είναι για γέλια, ή μάλλον θα μπορούσαν να είναι για γέλια, αν το θέμα δεν ήταν τόσο σοβαρό.
Άλλωστε δισεκατομμύρια δολάρια από πωλήσεις όπλων διακυβεύονται (για να μην αναφέρουμε μια σημαντική προμήθεια πετρελαίου), επομένως “μικρολεπτομέρειες”, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η εν ψυχρώ δολοφονίες μπορούν να παραμεριστούν.
Όποια κι αν είναι τα αποδεικτικά στοιχεία που διαθέτει η τουρκική κυβέρνηση, δεν έχουν δημοσιοποιηθεί και φαίνεται πως ο πιο πιθανός λόγος είναι το γεγονός ότι η Άγκυρα είχε τοποθετήσει κοριό και παρακολουθούσε το προξενείο της Σαουδικής Αραβίας.
Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, αποτελεί ένα ευαίσθητο θέμα που η τουρκική κυβέρνηση προτιμά να αποφύγει.
Για την βάναυση συμπεριφορά του διαδόχου του θρόνου της Σαουδικής Αραβίας, τα εύσημα πρέπει να αποδοθούν ιδιαίτερα στον Λευκό Οίκο, καθώς ο Πρόεδρος Τραμπ τον αγκάλιασε με ενθουσιασμό, ανάβοντας το πράσινο φως στην Σαουδική Αραβία για την απύθμενη περιφρόνησή της προς τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Θα μπορούσαμε ακόμη να υποθέσουμε ότι ο Πρόεδρος Τραμπ θα ευχόταν να μπορεί να ξεφορτωθεί τους αντιπάλους του το ίδιο αποφασιστικά με τον διάδοχο.
Και μη σας προβληματίζουν οι βαρβαρότητες που οι Ηνωμένες Πολιτείες (μαζί με τη Βρετανία και τη Γαλλία) διευκολύνουν με την πλήρη υποστήριξη του πολέμου της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη – τι αξίζει η ανθρώπινη ζωή άλλωστε (ειδικά η ζωή των “άλλων”), όταν διακυβεύονται τα κέρδη;
Σε κάθε περίπτωση, η διεξαγωγή του πολέμου στην Υεμένη είναι απάνθρωπη.
Κανείς δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων, αν και η ανεξάρτητη ομάδα “Armed Conflict Location & Event Data Project” (ACLED), εκτιμά ότι σχεδόν 50.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν από τον Ιανουάριο του 2016 μέχρι τον Ιούλιο του 2018. Υπολογίζοντας έναν πολύ υψηλότερο αριθμό, η οργάνωση “Save the Children”, εκτιμά ότι τουλάχιστον 50.000 παιδιά πέθαναν μόνο το 2017 ή περίπου 130 πεθαίνουν ανά ημέρα. Επιπλέον σημειώνουν ότι περίπου 400.000 παιδιά θα χρειαστούν θεραπεία για σοβαρό οξύ υποσιτισμό.
Το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών παρουσιάζει την παρακάτω απογοητευτική εκτίμηση:
“Ένα ανησυχητικός αριθμός 22,2 εκατομμυρίων ανθρώπων στην Υεμένη χρειάζεται κάποιο είδος ανθρωπιστικής ή προστατευτικής βοήθειας, περίπου 17,8 εκατομμύρια βρίσκονται σε επισιτιστική ανασφάλεια – 8,4 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε εξαιρετικά σοβαρή επισιτιστική ανασφάλεια και απειλούνται με λιμοκτονία – 16 εκατομμύρια άτομα δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές νερό και αποχέτευση και 16,4 εκατομμύρια άτομα δεν έχουν πρόσβαση σε επαρκή υγειονομική περίθαλψη. Οι ανάγκες σε ολόκληρη τη χώρα έχουν αυξηθεί σημαντικά, με 11,3 εκατομμύρια ανθρώπους να βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης – μια αύξηση πάνω από ενός εκατομμυρίου ανθρώπων που έχουν ανάγκη από ανθρωπιστική βοήθεια για να επιβιώσουν».
Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει ότι οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί της Σαουδικής Αραβίας και των συμμάχων της έχει προκαλέσει τους περισσότερους θανάτους πολιτών. “Οι αεροπορικές επιδρομές έχουν πλήξει κατοικημένες περιοχές, αγορές, κηδείες, γάμους, κέντρα κράτησης, βάρκες πολιτών ακόμη και ιατρικές εγκαταστάσεις”. Το Συμβούλιο καταγγέλλει και τις δύο πλευρές για την βίαιη επιστράτευση παιδιών ηλικίας 11 έως 17 ετών.
Μια μελέτη που συντάχτηκε για το ίδρυμα “Παγκόσμια Ειρήνη”, “οι στρατηγικές του Συνασπισμού στον πόλεμο της Υεμένης: Αεροπορικοί βομβαρδισμοί και πόλεμος τροφίμων”, από την Martha Mundy, αναφέρει ότι :”Από τον Αύγουστο του 2015 φαίνεται να υπάρχει μια μετατόπιση από στρατιωτικούς και κυβερνητικούς, σε πολιτικούς και οικονομικούς στόχους, όπως νερό, υποδομές μέσων μεταφοράς, παραγωγή και διανομή τροφίμων, δρόμους και μέσα μεταφοράς, σχολεία, πολιτιστικά μνημεία, κλινικές και νοσοκομεία, σπίτια, αγρούς και κοπάδια “.
Για ποιο λόγο γίνονται αυτές οι φρικαλεότητες; Ο καθηγητής Mundy γράφει:
«Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο υποστηρίζουν αδιάλειπτα τους συμμάχους τους στον Συναπισμό, στους ευρύτερους πολιτικούς και στρατηγικούς τους στόχους, οι δύο μεγάλοι αραβικοί παράγοντες του Συνασπισμού, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν διαφορετικές οικονομικές προτεραιότητες στον πόλεμο.
Της Σαουδικής Αραβίας είναι ο πλούτος του πετρελαίου, ενώ παράλληλα αποζητά να εμποδίσει μια ενωμένη Υεμένη να χρησιμοποιήσει τα δικά της έσοδα από το πετρέλαιο και επιδιώκει να αναπτύξει έναν νέο αγωγό πετρελαίου μέσω της Υεμένης στον Ινδικό Ωκεανό.
Η προτεραιότητα των Εμιράτων είναι ο έλεγχος των θαλάσσιων λιμένων, του εμπορίου, του τουρισμού και του πλούτου των ψαριών.
Η επίθεση εναντίον του al-Hudayda [ένα σημαντικό λιμάνι] αποσκοπεί ρητώς να ολοκληρώσει τον οικονομικό πόλεμο, στρατιωτικά. Το γεγονός ότι οι τεράστιες ταλαιπωρίες του λαού της Υεμένης δεν έχουν ακόμα οδηγήσει στην παράδοση των κατοίκων της Σαναά [πρωτεύουσα της Υεμένης] δείχνει ότι η τακτική της περαιτέρω πείνας και των ασθενειών δεν αποδίδει. Ωστόσο, εκ μέρους του Συνασπισμού, ένας ανώτερος διπλωμάτης της Σαουδικής Αραβίας, σε μια ερώτηση σχετικά με την απειλούμενη πείνα απάντησε (ανεπίσημα): «Μόλις τους ελέγξουμε, θα τους ταΐσουμε».
Η Υεμένη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές τροφίμων και οι αποκλεισμοί των λιμένων της έχουν θέσει τους Υεμένιους σε κίνδυνο επικείμενου λιμού.
Ο καθηγητής Mundy εξηγεί αυτό το συμπέρασμα:
“Όταν οδηγείται η ζημιά στους πόρους της παραγωγής τροφίμων (αγρότες, κτηνοτρόφους και αλιείς), παράλληλα στόχος είναι η καταστροφή της επεξεργασίας των τροφίμων, της αποθήκευσης και της μεταφοράς τους στις αστικές περιοχές και ενορχηστρώνεται ένας ευρύτερος οικονομικός πόλεμος, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η στρατηγική του Συνασπισμού στοχεύει στην καταστροφή της παραγωγής και της διανομής τροφίμων στις περιοχές υπό τον έλεγχο της Σαναά… Από το φθινόπωρο του 2016, ο οικονομικός πόλεμος έχει επιδεινώσει τη φυσική καταστροφή, ώστε να δημιουργήσει μια μαζική ανεπάρκεια στα βασικά μέσα διαβίωσης. Η σκόπιμη καταστροφή της οικογενειακής γεωργίας και της παράκτιας αλιείας είναι ένα έγκλημα πολέμου”.
Υπάρχει μικρή κάλυψη αυτής της συνεχιζόμενης ανθρωπιστικής καταστροφής από τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης. Γιατί εκατομμύρια ζωές περνούν σε δεύτερη μοίρα, ενώ η ζωή ενός προνομιούχου αξίζει τόσο μεγάλη προσοχή; Σαφώς η μοίρα του Mr. Khashoggi και οι αντιδράσεις που έχουν προκληθεί για τις τακτικές που ακολουθούν οι Σαουδάραβες είναι σημαντικές. Αλλά γιατί τέτοια αδιαφορία για εκατομμύρια άλλους ανθρώπους;
Πού είναι η ανθρωπιά μας;
Σ.τ.Μ. Να σημειώσουμε εδώ ότι την περασμένη Τρίτη 23/10/2018 ο επικεφαλής της ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ, Mark Lowcock, ανακοίνωσε ότι βάσει τελευταίων ερευνών 14 εκατομμύρια άνθρωποι στην Υεμένη κινδυνεύουν από επικείμενο, μεγάλο λιμό.
Τον Σεπτέμβριο οι υπολογισμοί τους μιλούσαν για 11 εκατομμύρια, τον τελευταίο μήνα όμως τα καινούργια στοιχεία εκτιμούν ότι 14 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν να βρεθούν σε κατάσταση πλήρους ασιτίας και να στηρίζονται μόνο στην ανθρωπιστική βοήθεια για να επιβιώσουν.
