Ο Marshall McLuhan είχε πει πως “εκείνες οι συνωμοσίες που είναι εντελώς απίθανο να γίνουν πιστευτές, είναι οι συνωμοσίες που συχνότερα καταφέρνουν να γίνουν πιστευτές”. Και ταυτόχρονα, αυτός πολύ επιδραστικός θεωρητικός των ΜΜΕ, υπάρχει πιθανότητα να πίστευε πως ο John Lennon ήταν ένας μυστικός πράκτορας του Βρετανικού θρόνου. Ακούγεται γελοίο αλλά είναι αλήθεια πως μεγάλες ανθρώπινες μάζες ταυτίζονταν πάντα με τέτοιες ανορθόλογες, αναπόδεικτες και κρυπτικές αφηγήσεις.
Ακόμα πιο εξωφρενικός είναι ένας ισχυρισμός, που άνετα επιβεβαιώνεται η διαδικτυακή του ύπαρξη, πως ο Theodor Adorno είναι ο κρυφός δημιουργός όλων των τραγουδιών των Beatles, σε μια απόπειρα να αλωθεί η Αμερική, απ’ αυτό που οι Ναζί κάποτε ονόμασαν “πολιτιστικό Μαρξισμό” και που σαν ορολογία συνεχίζει ακόμα να χρησιμοποιειται στα εγχειρίδια της βαθειάς Δεξιάς.
Μπορεί κανείς να ομολογήσει πως τέτοιου είδους μυθοπλασίες είναι πολύ διασκεδαστικές, για όσους έχουν την προσφιλή τάση να ασχολούνται με τα αποτυπώματα της ανθρώπινης βλακείας και που πολλές φορές παίρνει τη μορφή ενός “Τσίρκου των Ιδεών”.
Για όποιον γνωρίζει το τραγούδι Kashmir των Led Zeppelin λοιπόν, “αυτό ήταν και το τελευταίο τραγούδι που έγραψε ο Adorno για τους Zeppelin και αυτός είναι και ο λόγος που αμέσως μετά τους πήρε η κάτω βόλτα, εμπορικά και δημιουργικά”.
Πράγματι, ίσως να ήταν ανακουφιστικό να είχε η Ιστορία τη δυνατότητα για τέτοιου είδους σαρκαστικές πιρουέτες, αλλά δεν έχει. Τουλάχιστον στο βαθμό που απλά η Ιστορία δεν είναι μια φανταστική κατασκευή. Στο μεταξύ, όλες οι παλαβομάρες είναι δυνατές σε αυτήν τη ζωή και τελικά το μεγάλο μας εργαλείο σαν είδος, μπορεί να αποδειχτεί πως είναι το γέλιο…
