Της Αλεξάνδρας Παραφόρου *

Η κατάθεση του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου για την Παιδεία στη δημόσια διαβούλευση, εν μέσω πανδημίας, αποτελεί πρωτοφανή πράξη πολιτικής ανηθικότητας. Δεν είναι τυχαία η επιλογή χρόνου για την κατάθεσή του 22/4/2020 ούτε βέβαια η ημερομηνία ψήφισης/υπογραφής του αρχές Μαΐου. Μέσα στην κρίση με τα σχολεία κλειστά, η κυβέρνηση επιχειρεί να κλείσει σχολεία, να μειώσει τμήματα, άρα να μην κάνει διορισμούς και προσλήψεις, να δημιουργήσει μια δεξαμενή υπεράριθμων εκπαιδευτικών για να μπορεί να καλύπτει κενά με μετακινήσεις εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων.

Σύμφωνα με όσα έδωσε το Υπουργείο Παιδείας στη δημοσιότητα, το περιεχόμενο του νομοσχεδίου μεταξύ άλλων περιλαμβάνει για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση:

  • Νέα προγράμματα σπουδών και νέες θεματικές στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, καθώς δίνεται έμφαση στην απόκτηση δεξιοτήτων και όχι στη γνώση.

  • Εισάγονται τα μαθήματα των Αγγλικών, της Φυσικής Αγωγής και της Πληροφορικής στο νηπιαγωγείο (!), αυξάνονται οι ώρες διδασκαλίας των Αγγλικών στις μικρές τάξεις του δημοτικού και εισάγονται νέες θεματικές.

  • Αυξάνεται ο αριθμός νηπίων προνηπίων σε 24 ανά τμήμα και με προσαύξηση 10%, η ίδια αύξηση αριθμού και στο Δημοτικό (24 παιδιά ανά τμήμα και 10% προσαύξηση) με απόφαση του Διευθυντή Εκπαίδευσης.

  • Για πρώτη φορά στα χρονικά της εκπαίδευσης εισάγεται ο ελάχιστος αριθμός μαθητών σε 20 ανά τμήμα (όχι μικρότερος) σε 7/θέσια και άνω δημοτικά σχολεία και 16 ανά τμήμα σε 2/θέσια νηπιαγωγεία και άνω.

  • Θεσμοθέτηση της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας από τον Σεπτέμβριο του 2020 και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από τον Σεπτέμβριο του 2021. Η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας θα είναι διττή, εσωτερική αυτοαξιολόγηση και εξωτερική από τα ΠΕΚΕΣ. Δηλαδή, επαναφορά του επιθεωρητισμού με έμφαση στην κατηγοριοποίηση/ανταγωνισμό των σχολικών μονάδων και την ατομική αξιολόγηση/χειραγώγηση/κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών.

Πρόκειται για μια κίνηση απαράδεκτη και εχθρική απέναντι στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που δίνουν την μάχη για τη στήριξη των μαθητών κάτω από όλες τις συνθήκες, στους γονείς και στους μαθητές. Αξιοποιούν αυτές τις συνθήκες, της πανδημίας και του περιορισμού της κυκλοφορίας ως ευκαιρία για να υλοποιήσουν, σαν τον κλέφτη, τα αντιεκπαιδευτικά τους σχέδιά τους. Η Κυβέρνηση αδιαφορεί και συγκαλύπτει τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η εκπαίδευση εν μέσω πανδημίας, τα μορφωτικά ελλείμματα που συσσωρεύονται και τις ανισότητες που οξύνονται από την αδυναμία μεγάλου μέρους των μαθητών να αποκτήσουν πρόσβαση στην εξ αποστάσεως διδασκαλία. Είναι απαράδεκτο σε μια περίοδο που πρακτικά είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις και μαζικές κινητοποιήσεις τόσο από εκπαιδευτικούς όσο και από μαθητές και γονείς, η κυβέρνηση να φέρνει ένα τέτοιο νομοσχέδιο για την Παιδεία.

Τα μέτρα που επιχειρούν να περάσουν έχουν σαφές ταξικό πρόσημο: ευνοούν τα ανώτερα ταξικά στρώματα, τους σχολάρχες, τα φροντιστήρια και την παραπαιδεία.

Οι σχεδιασμοί και η τακτική της κυβέρνησης πρέπει να καταδικαστούν απ’ όλη την κοινωνία. Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν πρόκειται ούτε να αιφνιδιαστεί ούτε να φιμωθεί.

Το μέλλον μας θα εξαρτηθεί από το επίπεδο της οργάνωσής μας και του αγώνα μας. Οι εμπειρίες από το πρόσφατο παρελθόν πρέπει να αποτελέσουν οδηγούς στη νέα πορεία υπεράσπισης του δημόσιου δωρεάν σχολείου, των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών, των εργασιακών μας δικαιωμάτων, των κοινωνικών μας κατακτήσεων.

Στους δρόμους του αγώνα ξανά για την υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν σχολείου, για το σχολείο των όλων, των ίσων, των διαφορετικών.

* Η Αλεξάνδρα Παραφόρου είναι εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, μέλος των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων ΠΕ & του περιοδικού Εκπαιδευτική Λέσχη. Το άρθρο της αφορά τις αλλαγές στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση που προωθούνται από το σαρωτικό νομοσχέδιο της Κεραμέως, το οποίο φυσικά αφορά και τις υπόλοιπες εκπαιδευτικές βαθμίδες.

Προηγούμενο ΆρθροΜεχμέτ Κανσού: «Είμαι ποιητής διαμαρτυρίας, αλλά δε φωνάζω»
Επόμενο ΆρθροΠανδημία: Η αξία της ανθρώπινης ζωής, η οικονομική μεγέθυνση & το ψηφιακό αστυνομικό κράτος
Η πόλη Κ φιλοδοξεί να είναι ένα σάιτ ποικίλης ύλης για την πολιτική από τα κάτω και την τέχνη, στην εγχώρια και τη διεθνή τους διάσταση. Η συντακτική ομάδα αποτελείται από ανθρώπους που ασχολούνται με την ανεξάρτητη δημοσιογραφία, τις τέχνες, την πολιτική και κοινωνική θεωρία, και συμμετέχουν σε κοινωνικά και πολιτικά κινήματα . Οι αναζητήσεις της ομάδας εκτείνονται, μεταξύ άλλων, στα πεδία των πολιτικών ανοιχτών συνόρων, της κατάργησης των φυλακών, και της αποδόμησης των συστημικών ΜΜΕ και της αστικής δικαιοσύνης Η πόλη Κ είναι ο προορισμός στο εμβληματικό Κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου. Για μας προσλαμβάνει τον χαρακτήρα της κομμουνιστικής ουτοπίας και όλες τις χίμαιρες τις οποίες μπορεί αυτή να εμπεριέχει. Μερικά μονοπάτια προς μια ελευθεριακή ουτοπία θα επιχειρήσουμε κι εμείς να ιχνηλατήσουμε μέσα από το εγχείρημά μας, με οδηγούς την κριτική πληροφόρηση, τη φαντασία και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών σε ένα ελεύθερο διαδίκτυο.