Τα Ηνωμένα Έθνη δήλωσαν ότι η πρόσβαση σε νόμιμες και ασφαλείς αμβλώσεις συνδέεται στενά με το “δικαίωμα της απαλλαγής από τα βασανιστήρια”, ένα δικαίωμα το οποίο αρνούνται πολλά κράτη.
Η Imelda Cortez ζει σε φυλακή στο Ελ Σαλβαδόρ από τη στιγμή που γέννησε ένα μωρό, του οποίου ο πατέρας είναι ο ηλικιωμένος πατριός της. Η Cortez, μια 20χρονη γυναίκα από την αγροτική πόλη San Miguel, βιαζόταν συστηματικά από τον πατριό της από τότε που ήταν 12 ετών.
Είναι υπό κράτηση από τον Απρίλιο του 2017 και συνελήφθη από την αστυνομία μια εβδομάδα αφού γέννησε το μωρό, ενώ δεν γνώριζε ότι ήταν έγκυος.
Η Cortez συνελήφθη, όταν η μητέρα της την πήγε στο νοσοκομείο αφού την βρήκε να αιμορραγεί ακατάσχετα και να πονάει. Το προσωπικό του νοσοκομείου υποψιάστηκε άμβλωση και ειδοποίησε την αστυνομία. Τώρα αντιμετωπίζει 20 χρόνια φυλάκισης για “απόπειρα δολοφονίας”.
Η δίκη της βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν της επιτράπηκε η αποφυλάκιση με εγγύηση και δεν μπόρεσε να κρατήσει το μωρό της, που επέζησε της γέννας.
Η Imelda Cortez | Πηγή: Efe
Οι εισαγγελείς κατηγόρησαν αρχικά την Cortez ότι κατασκεύασε την καταγγελία του βιασμού για να δικαιολογήσει το “έγκλημα” της. Η κατηγορία αυτή κατέρρευσε, όταν το DNA τεστ επιβεβαίωσε την πατρότητα του μωρού. Ο πατριός της δεν έχει ακόμα κατηγορηθεί ή συλληφθεί.
“Αυτή είναι η πιο ακραία, σκανδαλώδης αδικία , που έχω δει ποτέ, εναντίον μιας γυναίκας”, δήλωσε στον Guardian η Bertha Maria Deleon, μία από τις δικηγόρους της Cortez. “Το κράτος έχει επανειλημμένα παραβιάσει τα δικαιώματα της Imelda ως θύμα.”
Η υπόθεση έχει προκαλέσει διεθνή οργή, αλλά η Imelda δεν αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση στο Ελ Σαλβαδόρ.
Το Ελ Σαλβαδόρ έχει έναν από τους πιο βίαιους νόμους κατά της αναπαραγωγικής υγειονομικής περίθαλψης των γυναικών. Οι αμβλώσεις απαγορεύονται εξ ολοκλήρου και οι γυναίκες που έχουν κριθεί ένοχες ή ύποπτες για αμβλώσεις μπορούν να διωχθούν για απόπειρα δολοφονίας.
Αυτό που θεωρείται δικαιοσύνη στα μάτια του νόμου καταστρέφει τις ζωές των γυναικών , ιδιαίτερα των γυναικών που ζουν σε αγροτικές και φτωχές περιοχές της χώρας, οι οποίες διώκονται με επιθετικό τρόπο για οποιαδήποτε περίπτωση χαρακτηρίσουν οι γιατροί ή η αστυνομία ως άμβλωση, συμπεριλαμβανομένων των θνησιγενών και των αποβολών.
Ο νόμος για την καταπολέμηση των αμβλώσεων του Ελ Σαλβαδόρ, είναι παρόμοιος με τους νόμους της Δομινικανής Δημοκρατίας, της Αϊτής, της Ονδούρας, της Νικαράγουας και του Σουρινάμ, οι οποίοι απαγορεύουν την άμβλωση, ποινικοποιούν τα θύματα σεξουαλικής βίας και τις γυναίκες θύματα, οι οποίες επιθυμούν να ασκήσουν το δικαίωμά τους για πρόσβαση στην αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη , με αποτέλεσμα να τις ωθούν στην παρανομία.
“Οι εξαιρετικά περιοριστικοί νόμοι δεν εξαλείφουν την πρακτική των αμβλώσεων, αλλά κάνουν εκείνες που πραγματοποιούνται να μην είναι ασφαλείς”, δήλωσε το Ινστιτούτο Guttmacher, ένας κορυφαίος οργανισμός έρευνας και πολιτικής για την προώθηση της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας και των δικαιωμάτων σε διεθνές επίπεδο.
Οι γυναίκες που χρειάζονται αμβλώσεις και στις οποίες δεν επιτρέπεται η πραγματοποίησή τους, κινδυνεύουν με μη ασφαλείς διαδικασίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ασθένεια, απώλεια οργάνων ή θάνατο.
Ο κόσμος χωρίζεται γεωγραφικά όσον αφορά την πρόσβαση σε ασφαλείς διαδικασίες αμβλώσεων, γεγονός που σημαίνει ότι ο τόπος γεννήσεως μιας γυναίκας μπορεί να καθορίσει τις πιθανότητες να πεθάνει σε νεαρή ηλικία.
Πηγή: Κέντρο Αναπαραγωγικών Δικαιωμάτων
Βάζοντας στην άκρη χώρες όπως η Ουρουγουάη στη Νότια Αμερική, η Νότια Αφρική στην Αφρική και το Βιετνάμ στη Νοτιοανατολική Ασία θα μπορούσε κανείς να σχεδιάσει σχεδόν μια γραμμή που χωρίζει τον Παγκόσμιο Νότο και τον Παγκόσμιο Βορρά και να έχει σχεδόν όλες τις χώρες ζωγραφισμένες πράσινες (περιοχές όπου οι γυναίκες έχουν πρόσβαση σε ασφαλείς και νόμιμες αμβλώσεις χωρίς περιορισμούς που σχετίζονται με κάποια σοβαρή και λογική αιτία) πάνω από αυτή τη γραμμή.
“Οι νομικοί περιορισμοί στην άμβλωση συχνά προκαλούν υψηλά επίπεδα παράνομων και μη ασφαλών αμβλώσεων και υπάρχει αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ μη ασφαλούς έκτρωσης και μητρικής θνησιμότητας” εξηγεί το Κέντρο Αναπαραγωγικών Δικαιωμάτων.
Το 1965, η Κούβα έγινε η πρώτη χώρα στην περιοχή για τη μεταρρύθμιση του νόμου περί αμβλώσεων για την υποστήριξη των αναγκών υγείας των γυναικών. Παραμένει ένα μοναδικό παράδειγμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την υγεία των γυναικών και των δικαιωμάτων τους.
“Η αξιολόγηση πάνω από 50 ετών εθελοντικών και ελεύθερων αμβλώσεων ήταν θετική επειδή οι γυναίκες έχουν αποκτήσει ένα δικαίωμα στην Κούβα, το οποίο έχει πολλά οφέλη. Η πιο σημαντική συνέπεια, ήταν η πτώση της μητρικής θνησιμότητας “, δήλωσε ο κοινωνιολόγος Reina Fleitas στην υπηρεσία Inter Press στην Κούβα.
Μέσω του εθνικού συστήματος υγείας, οι αμβλώσεις στην Κούβα πραγματοποιούνται κατόπιν αιτήματος μέχρι και τη δέκατη εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Μια έκτρωση θεωρείται παράνομη μόνο εάν “είναι χωρίς τη συναίνεση της εγκύου γυναίκας, δεν είναι ασφαλής ή πραγματοποιείται για κέρδος.”
Ωστόσο, λιγότερο από το 3% των γυναικών στη Λατινική Αμερική έχουν πρόσβαση σε νόμιμες αμβλώσεις χωρίς περιορισμούς.
Η Marge Berer, Συντονίστρια της Διεθνούς Εκστρατείας για το Δικαίωμα των Γυναικών στην Ασφαλή Έκτρωση, λέει ότι η άμβλωση έχει περιοριστεί ιστορικά για τρεις λόγους:
για την προστασία των γυναικών, όταν η πρακτική ήταν επικίνδυνη και θανατηφόρα, για την προστασία της εμβρυϊκής ζωής και επειδή θεωρήθηκε αμαρτία.
“Η ειρωνεία είναι πως οι περιοριστικοί νόμοι για την άμβλωση – υπολείμματα από μια άλλη εποχή – ευθύνονται για τους θανάτους και τα εκατομμύρια των τραυματισμών σε γυναίκες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν για ασφαλή παράνομη έκτρωση”, δήλωσε η Berer σε μια έκθεση για την Εφημερίδα της Υγείας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων .
Ο περιορισμός της πρόσβασης στις αμβλώσεις δεν μειώνει την ανάγκη για αυτές. Σε παγκόσμιο επίπεδο, μία στις 10 εγκυμοσύνες τερματίζεται με άμβλωση, ανέφερε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ).
Τα ποσοστά θνησιμότητας αυξάνονται όταν περιορίζεται η πρόσβαση σε ασφαλείς αμβλώσεις. Οι θάνατοι που προκαλούνται από μη ασφαλείς εκτρώσεις είναι κυρίως αποτέλεσμα βλάβης οργάνων ή σοβαρών λοιμώξεων ή αιμορραγίας που οφείλονται στη διαδικασία, σύμφωνα με την ΠΟΥ.
Οι ανασφαλείς αμβλώσεις αντιπροσωπεύουν έως και το 13 τοις εκατό των μητρικών θανάτων ανά τον κόσμο. Ο αριθμός δεν περιλαμβάνει αυτοκτονίες που σχετίζονται με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, ούτε τραυματισμούς και αναπηρίες που προκαλούνται από παράνομες διαδικασίες.
Η συσχέτιση μεταξύ των περιοριστικών νόμων περί αμβλώσεων και των ποσοστών θνησιμότητας των εγκύων γυναικών που ζητούν τερματισμό, αντικρούει το επιχείρημα ότι οι ακτιβιστές κατά της άμβλωσης είναι “υπέρ της ζωής”, καθώς η εφαρμογή προγραμμάτων που περιορίζουν ή απαγορεύουν τις αμβλώσεις, αποτελούν απειλή για τις γυναίκες ή παραβιάζουν το δικαίωμά τους στην υγεία και στην αξιοπρεπή ζωή.
Τα επιχειρήματα όσων υποστηρίζουν την απαγόρευση των αμβλώσεων, αλλά και η γενικότερη διαλεκτική των «ακτιβιστών» κατά της άμβλωσης, που έχει καταρτιστεί για να υποστηρίξουν την επαναφορά των κατασταλτικών μέτρων που αφορούν τις αμβλώσεις, αγνοούν, όπως πάντα, έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες αυτού του ζητήματος: τις γυναίκες, δήλωσε ο κοινωνιολόγος Φλέιτας.
Η υγειονομική περίθαλψη είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα, η έκτρωση περιορίζει μια μορφή βασανισμού.
Τα Ηνωμένα Έθνη αναγνωρίζουν τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη των γυναικών ως ανθρώπινο δικαίωμα.
“Η σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία των γυναικών συνδέεται με τα πολλαπλά ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στη ζωή, του δικαιώματος της απαλλαγής από τα βασανιστήρια, του δικαιώματος στην υγεία, του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή, του δικαιώματος στην εκπαίδευση και της απαγόρευσης των διακρίσεων“, αναφέρει το γραφείο του Ύπατου Αρμοστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ηνωμένων Εθνών.
Οι τρέχουσες τάσεις γύρω από τους νόμους των αμβλώσεων και οι αντιλήψεις για το δικαίωμα των αμβλώσεων στην υγειονομική περίθαλψη, παρά τις αντιδράσεις, είναι ευνοϊκές για τις γυναίκες και την αναπαραγωγική τους υγεία.
Το 2017, η Επιτροπή για την Εξάλειψη των Διακρίσεων κατά των Γυναικών (CEDAW) επέκτεινε τον ορισμό της φυλετικής βίας κατά των γυναικών, συμπεριλαμβάνοντας τις παραβιάσεις στα δικαιώματα της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας.
Νωρίτερα φέτος, η Διεθνής Αμνηστία συμπεριέλαβε στη θέση της σχετικά με την άμβλωση μια έκκληση προς τα κράτη να εγγυηθούν την ασφαλή και νόμιμη πρόσβαση στις αμβλώσεις μ’έναν ευρύ τρόπο που θα “σέβεται πλήρως τα δικαιώματα όλων των γυναικών, των κοριτσιών και γενικότερα όσων μπορούν να μείνουν έγκυες” και όχι απλώς να προχωρά στην αποποινικοποίησή τους.
Τα τελευταία 18 χρόνια, 28 χώρες έχουν τροποποιήσει τους νόμους τους σχετικά με τις αμβλώσεις. Όλες εκτός από μία επέκτειναν τους νομικούς λόγους που επιτρέπεται η άμβλωση και σε κοινωνικοοικονομικούς, με στόχο την προστασία της υγείας της γυναίκας.
Ωστόσο, ο αγώνας για πρόοδο στον τομέα αυτόν δεν είναι ομοιόμορφος ανά τον κόσμο. Σε 14 χώρες όπου επικρατεί η μη ασφαλής έκτρωση, το 40% των γυναικών που κάνουν άμβλωση αναπτύσσουν επιπλοκές που απαιτούν ιατρική φροντίδα, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Guttmacher.
Η μάχη για να αναγνωριστούν τα δικαιώματα των γυναικών ως ανθρώπινα δικαιώματα, ιδίως στην περίπτωση των νόμων περί αμβλώσεων, δεν έχει τελειώσει. Για τις γυναίκες που έχουν μεγάλη ανάγκη πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη και απαιτείται η αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, όπως στην περίπτωση της Imelda Cortez στο Ελ Σαλβαδόρ, η δικαιοσύνη δεν φαίνεται να έρχεται σύντομα.
“Ό, τι έχει οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο που αφορά στη μεταρρύθμιση του νόμου προς όφελος των γυναικών – είτε ονομάζεται στίγμα, μισογυνισμός, θρησκεία, ηθική ή πολιτική δειλία – λίγοι, αν υπάρχουν, υφιστάμενοι νόμοι σχετικά με την άμβλωση υπηρετούν τα δικαιώματα των γυναικών”, λέει ο Berer.
(πηγή :https://www.telesurenglish.net/news/Anti-Abortion-Laws-Are-Killing-Torturing-Women-20181124-0007.html )
(Μετάφραση, προσαρμογή : Σύλβια Βαρνάβα)
