Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου “Τhe Outsiders” της Σ.Ε. Χίντον από τις εκδόσεις των συναδέλφων δημοσιεύουμε το άρθρο της Margaret Eby που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Rolling Stone τον Απρίλιο του 2017.
Όταν η Σ.Ε. Χίντον δημοσίευσε το 1967 το The Outsiders, ένα μυθιστόρημα που άρχισε να γράφει σε ηλικία 15 ετών και πούλησε στα 17 της, η ιδέα μιας έφηβης που έγραφε μυθιστόρημα για τους συνομηλίκους της ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Το μεγαλύτερο μέρος της λογοτεχνίας που παρέδιδαν οι καθηγητές στους μαθητές του λυκείου για να διαβάσουν δεν είχε, κατά την εκτίμηση της Χίντον, καμία σχέση με τις βιωματικές εμπειρίες των εφήβων στη γενέτειρά της, την Τάλσα της Οκλαχόμα. «Οι συγγραφείς βιβλίων για εφήβους εξακολουθούν να είναι 15 χρόνια πίσω από την εποχή», έγραψε σε ένα άρθρο της στους New York Times. «Στη μυθοπλασία που γράφουν, το ρομάντζο εξακολουθεί να είναι το πιο δημοφιλές θέμα, με το άλογο-και-το-κορίτσι-που-το-αγάπησε να ακολουθεί κατά πόδας».
Το μυθιστόρημα της Χίντον, το οποίο περιγράφει με σκληρές λεπτομέρειες τον διαρκή πόλεμο συμμοριών μεταξύ των Γκρήζερς της κατώτερης τάξης και των ευκατάστατων Σόσιαλς, δεν είχε μεγάλη σχέση με ρομάντζο ή άλογα, εκτός αν έχετε στο μυαλό σας μόνο τον πρωταγωνιστή της, τον 14χρονο γκρήζερ Πόνιμποϊ Κέρτις. Όμως είχε επιτυχία στους εφήβους σε ολόκληρη τη χώρα. Πενήντα χρόνια αργότερα, το βιβλίο έχει πουλήσει πάνω από 15 εκατομμύρια αντίτυπα, έχει γίνει σταθερό στοιχείο στις λίστες ανάγνωσης του γυμνασίου και του λυκείου, ενέπνευσε την ομώνυμη ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα και συνέβαλε στη διαμόρφωση ενός ολόκληρου λογοτεχνικού είδους που απευθύνεται σε νεαρούς ενήλικες.
Και κάτι παραπάνω: παρά την ηλικία του, οι Outsiders συνεχίζουν να αποτελούν σημείο αναφοράς για ενήλικες που γεννήθηκαν πολύ μετά την αποφοίτηση της Χίντον από το λύκειο. Για απόδειξη, απλώς σκεφτείτε τη μεγάλη διάρκεια στον χρόνο της φράσης «Stay gold, Ponyboy». Στο βιβλίο, αυτά είναι τα τελευταία λόγια του γκρήζερ Τζόνι Κέιντ, εμπνευσμένα από το ποίημα του Robert Frost «Nothing Gold Can Stay» (Τίποτα χρυσό δεν μπορεί να μείνει). Το 2017, το «Stay Gold» είναι μια φράση που μπορείτε να βρείτε να αναγράφεται στα πάντα, από μπλουζάκια μέχρι μαξιλάρια. Είναι ο τίτλος ενός ολόκληρου άλμπουμ του σουηδικού φολκ ντουέτου First Aid Kit και ενός τραγουδιού των Run the Jewels. Αν και η εποχή των Σοκς και των Γκρήζερς έχει περάσει προ πολλού, η εφηβική δυναμική που αποτύπωσε η Χίντον παραμένει, ακόμα κι αν τα ονόματα των ομάδων αλλάζουν.
Οι Outsiders κατέγραψαν, σαν σε κεχριμπάρι, τη συνεχή μάχη που βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα της εφηβικής εμπειρίας – να ξέρεις ότι ο τρόπος που έχουν τα πράγματα είναι λάθος, αλλά να μην ξέρεις πώς να το διορθώσεις, και να είσαι απογοητευμένος με τους μεγαλύτερους ενήλικες που συνεχίζουν, χωρίς να το καταλαβαίνουν. Οι διαφορές μεταξύ των Γκρήζερς και των Σοκς έχουν να κάνουν με τα χρήματα, αλλά πίσω από αυτές, συνειδητοποιεί ο Πόνιμποϊ, δεν είναι τόσο διαφορετικοί, αν μπορούσαν μόνο να το καταλάβουν.
«Η εφηβεία είναι μια κακή περίοδος», έγραψε η Χίντον στο άρθρο της. «Είσαι ιδεαλιστής. Μπορείς να δεις πώς θα έπρεπε να είναι. Δυστυχώς, μπορείς να δεις και τι είναι». Είναι η ίδια δυναμική που ωθεί κινηματογραφιστές όπως ο σκηνοθέτης του Manchester by the Sea, Κένεθ Λόνεργκαν, να ξετυλίξουν τον κόσμο των μαθητών λυκείου. «Οι έφηβοι φέρουν αυτό το είδος της φρεσκάδας στον κόσμο», δήλωσε πρόσφατα ο Λόνεργκαν στο New Yorker. «Θέλουν απλώς να εξαλείψουν τον ρατσισμό, για παράδειγμα. Και εσύ λες: “Δεν πρόκειται να πετύχετε τίποτα. Δεν πάτε για κάναν καφέ καλύτερα;”. Ποιος έχει δίκιο σε αυτή τη συζήτηση;»
Παρόλο που τα συγκεκριμένα κοινωνικά ήθη του The Outsiders είναι ξεπερασμένα, αυτή η φρεσκάδα παραμένει και συνεχίζει να εμπνέει τους συγγραφείς. «Διάβασα τους Outsiders όταν ήμουν περίπου 11 ετών», λέει η Σάρα Μπενινκάσα, συγγραφέας, κωμικός και συγγραφέας. «Αυτό που μου έχει μείνει είναι η θλίψη […] Είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που έκαναν τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι η νεανική λογοτεχνία, ή αυτό που η εκδοτική βιομηχανία τελικά μετονόμασε σε “νεανική” λογοτεχνία, θα μπορούσε να ξεπεράσει τα ραντεβού και τις χαριτωμένες μαλακίες και να ασχοληθεί με πραγματικά ζητήματα με βάθος και αποχρώσεις». Για την Μπενινκάσα, το έργο της Χίντον απέδειξε ότι οι έφηβοι είναι έτοιμοι να προκαλέσουν την έμπνευση για συγγραφή που αφορά μεγάλα θέματα, όπως το φύλο, τη σεξουαλικότητα και τη βία. «Θα ήθελα να εμβαθύνω περισσότερο την επόμενη φορά», σημειώνει η Μπενινκάσα. «Αυτό είναι ένα βιβλίο που μου έδειξε ότι μπορεί να γίνει».
Ο Νικ Γκριν, αρχισυντάκτης του Mental Floss, εντυπωσιάστηκε εξίσου από την προσέγγιση της Χίντον «να τα λες όπως είναι». «Αυτό που θυμάμαι να με επηρεάζει περισσότερο ήταν ότι είναι διασκεδαστικό χωρίς να προσπαθεί να είναι τέτοιο», λέει ο Γκριν. «Τα περισσότερα από τα βιβλία που είχα διαβάσει μέχρι τότε ήταν είτε εμφανώς χαζά, όπως ο Σέρλοκ Μπόουνς ή ο Bunnicula, είτε σχολικά αναγνώσματα που με εκφόβιζαν ή με έκαναν να βαριέμαι. Το The Outsiders αντιμετώπιζε σοβαρά πράγματα –φτώχεια, μοναξιά, βία, ανασφάλεια– αλλά ήταν τόσο συναρπαστικό που δεν το πρόσεξα καν. Υπήρχε μια ζωντανή εσωτερική ζωή στο βιβλίο, η οποία είναι εκείνη η άπιαστη ιδιότητα που έχουν όλα τα καλά μυθιστορήματα».
Και δεν ήταν μόνο το έργο της Χίντον που ενέπνευσε τους συγγραφείς, αλλά και το ιστορικό της. «Οι Outsiders είναι το βιβλίο που με έκανε να θέλω να γίνω συγγραφέας», συνεχίζει ο Γκριν. «Όταν έμαθα ότι η Χίντον ήταν μόλις 15 ετών όταν άρχισε να το γράφει, άλλαξε εντελώς η αντίληψή μου για το τι σημαίνει συγγραφέας. Δεν ήταν μια δουλειά για την οποία έπρεπε να κάνεις αίτηση αφού τσεκάρεις μια λίστα με τα κατάλληλα πιστοποιητικά – ήταν κάτι που έκανες επειδή απλώς ήθελες να το κάνεις».
Ίσως το πιο μεγάλο μάθημα που δίδαξε η Χίντον στους συγγραφείς σχετικά με το γράψιμο για εφήβους και νεαρούς ενήλικες είναι ότι δεν χρειάζεται να μειώσουν τη λογοτεχνικότητά τους για να απευθυνθούν σε ένα νεανικό κοινό. Μια ματιά στον πιο πρόσφατο κατάλογο των μπεστ σέλερ των New York Times το αποδεικνύει – τις τελευταίες εβδομάδες, το πιο δημοφιλές βιβλίο για νέους ενήλικες είναι το The Hate U Give της Άντζι Τόμας, ένα βιβλίο για ένα 16χρονο κορίτσι που παλεύει με τα επακόλουθα του θανάσιμου πυροβολισμού του φίλου της από αστυνομικό. Ούτε το έργο δημοφιλών συγγραφέων νεανικής λογοτεχνίας, όπως ο Τζον Γκριν ή η Γούντσον, έχει αποφύγει σοβαρά «ενήλικα» θέματα, όπως η βία και ο ρατσισμός. Δεν μιλάμε λοιπόν για «ένα άλογο-και-το-κορίτσι-που-το-αγαπούσε». Πολλοί συγγραφείς έχουν πάρει υπόψη τους τις συμβουλές που έδωσε η Χίντον ως έφηβη συγγραφέας. «Οι συγγραφείς δεν πρέπει να φοβούνται ότι θα σοκάρουν το εφηβικό τους κοινό», έγραψε η Χίντον στους Times. «Αλλά να του δώσουν κάτι για να κρατηθεί. Δείξτε στους νέους ότι κάποιοι άνθρωποι δεν ξεπουλιούνται και ότι δεν μπορούν να εξαγοραστούν όλοι. Κάντε το ρεαλιστικά. Κερδίστε τον σεβασμό, δίνοντάς τον». Με άλλα λόγια: Stay Gold.
Πηγή: https://www.rollingstone.com/feature/why-the-outsiders-still-matters-50-years-later-194014
