Από εδώ και πέρα, η θεραπεία των εξαρτήσεων θα είναι εξαρτημένη από την εκάστοτε κυβέρνηση (και από την κοινωνία των πολιτών, με τη μορφή ΜΚΟ). Η κυβέρνηση καταργεί την αυτονομία των θεραπευτικών κοινοτήτων! Έτσι θα εισχωρήσει τόσο βαθιά στη δομές της, ώστε θα επιλέγει και θα διορίζει και τους θεραπευτές της! Έτσι λοιπόν θα επιλέγει αυτή και το θεραπευτικό μοντέλο!
Ξέρω ότι ακούγεται πολύπλοκο και μπερδεμένο, αλλά με απλά λόγια: αν η αυτονομία των χώρων της απεξάρτησης όλα αυτά τα χρόνια συνδεόταν με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την ενδυνάμωση της έννοιας της αυτονομίας του ατόμου, με την προσπάθεια ανασύστασης ενός κόσμου πραγματικού (με όρους επαφής, επικοινωνίας αλλά και απόλαυσης του), απέναντι σε μια συνεχώς διολισθαίνουσα πραγματικότητα, που ενορχηστρώνεται από τα επιχειρηματικά και τα κρατικά συμφέροντα, αυτή λοιπόν η αυτονομία διαλύεται άμεσα και βίαια!
Αυτό που ξεκίνησε με την κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου και με την έξωση από τα Εξάρχεια προσφύγων και αγωνιστών, συνεχίζεται σήμερα με τοποθέτηση εγκάθετων διοικητικών συμβουλίων, στις πολύ ευαίσθητες κοινότητες των απεξαρτώμενων του ΚΕΘΕΑ. Η προσπάθεια ελέγχου, πάνω σε κάθε πιθαμή αδιάθετου χώρου, από την τοπική αλλά και την παγκόσμια κυβερνητική εξουσία, συνεχίζεται!
Η βαθιά εξουσία του ελέγχου γνωρίζει εδώ και δεκαετίες πως οι συνευρέσεις των εξαρτημένων σε αυτόνομους χώρους επανένταξης, πέρα από το ότι μπορεί να είναι πάρα πολύ δημιουργικές, είναι ταυτόχρονα και πολύ επικίνδυνες, με βάση τις επιδιώξεις της για ομοιομορφία, κανονικότητα και ήπια ψευδοκαθημερινότητα! Οι εξαρτημένοι μισούν την ομοιομορφία και την ψευδοκανονικότητα! Αν είναι να αλλάξουν τη ζωή τους, θα πρέπει να το κάνουν με τέτοιους όρους, ώστε αυτή η καινούργια, να συναγωνίζεται σε ενδιαφέρον, εναλλαγές και ζωντάνια, την παλιά!
Ο κύριος λόγος που οι σύγχρονες ιεραρχικές κοινωνίες δεν θέλουν ουσιοεξαρτημένους ανάμεσά τους, είναι το ότι δεν θέλουν να ταράζεται η κανονικότητά τους, αισθητικά, πολιτισμικά, χωροταξικά και τελικά ιδεολογικά!
Στο μεταξύ, αυτό που με λίγα λόγια, πρώτο θα ακολουθήσει την απώλεια της αυτονομίας των θεραπευτικών κοινοτήτων, θα είναι η αποδυνάμωση και η αναποτελεσματικότητα των θεραπειών για αυτές-ους που επιλέγουν να βγουν από τον κλοιό της ουσιοεξάρτησης!
