Στην Κολίμα, στην οδό Juan Rulfo, ζούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια ο Pepe Zanella, φίλος του πραγματικου Juan Rulfo. Γνωρίστηκαν τυχαία σε ένα χωριό του κεντρικού Μεξικού, έγιναν φίλοι και έγραψαν παράλληλα. Μόνο που ο Pepe Zanella, δεν εξέδωσε ποτέ κάτι δικό του. Προτιμούσε τις μεγάλες βόλτες στη θάλασσα, κρατώντας σημειώσεις σε σχολικά τετραδιάκια!
Το 2004, σε ηλικία ενενήντα χρόνων, τον συνάντησα σε μια ταβέρνα στη Boca de Pasquales, μια παραλία που μετά το 1960, είχε γεμίσει αμερικανούς surfers και αγόρια και κορίτσια έκαναν γιόγκα χαιρετώντας τον ήλιο. Έτρωγε στρείδια κι έπινε ζεστό νερό με λεμόνι! Είναι γνωστό πόσο εύκολα μπορεί η κουβέντα να στραφεί προς στην τέχνη και την ιστορία της. Εκεί ισχυρίστηκε πως ο κεντρικός χαρακτήρας στο γνωστότερο κείμενο του Juan Rulfo, ο Juan Preciado, που ψάχνει σε ένα χωριό φαντασμάτων να βρει τον πατέρα του, ήταν εμπνευσμένος από εκείνον, τον ταπεινό ποιητή Pepe Zanella.
Δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία στο συμβάν, ώσπου μετά από εκείνο το ταξίδι, διάβασα το Pedro Paramo κι ενώ κανένα στοιχείο από το βιβλίο δεν θα ήταν αρκετό από μόνο του, να κάνει πιστευτή την ιστορία του Pepe Zanella, εγώ προτίμησα να την δεχτώ όπως μου την είπε, ίσως μόνο και μόνο προς όφελος αυτής της μικρής ταξιδιωτικής σημείωσης.
Κλείνοντας τη σημείωση λοιπόν, πρέπει να πω ότι Pedro Paramo είναι ένα κείμενο που κατά τα λεγόμενα συγγραφέων και αναλυτών, σήμανε το ξεκίνημα αυτού που σήμερα ονομάζεται “Μαγικός Ρεαλισμός” και πως ο αρχικός του τίτλος ήταν “Το αστέρι δίπλα στο φεγγάρι”…
