Τον περασμένο Φεβρουάριο, οι γυναίκες Ζαπατίστας ανακοίνωσαν από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού την αναστολή της Δεύτερης Διεθνούς Συνάντησης των Αγωνιζόμενων Γυναικών, που είχε προγραμματιστεί για τον περασμένο Μάρτιο στα περιφερειακά εδάφη τους. Ένας από τους λόγους που αναφέρθηκαν ήταν ότι λόγω των «καπιταλιστικών μέγα σχεδίων καταστροφής» των «νέων κακών κυβερνήσεων» (Τρένο των Μάγια, σχέδιο για τον Ισθμό του Tehuantepec, φύτευση δέντρων για ξυλεία και προϊόντα φρούτων, εξόρυξη, μεγάλες εταιρείες τροφίμων), λόγω της επανενεργοποίησης των επιθέσεων από τους παραστρατιωτικούς, δεν θα μπορούσαν πλέον να παρέχουν «ασφάλεια» στις γυναίκες που θα παρακολουθούσαν τη συνάντηση από άλλες περιοχές του Μεξικού και του κόσμου. Τόνιζαν: «Ο καπιταλισμός έρχεται για τα πάντα και τα θέλει όλα, ανεξάρτητα από το κόστος».
Σύμφωνα με το ανακοινωθέν, οι «καπιταλιστές» θέλουν να «καταστρέψουν» τους αυτόχθονες λαούς και να μετατρέψουν τα εδάφη τους σε εμπορεύματα, συμπληρώνοντας «αυτό που άφησε σε αναμονή ο Carlos Salinas de Gortari και δεν μπόρεσε να το κάνει γιατί τον σταματήσαμε με την εξέγερσή μας». Η φράση«η εξέγερσή μας» αναφέρεται στην εξέγερση των αγροτών-ιθαγενών της 1ης Ιανουαρίου του 1994 και στον ρόλο των γυναικών στην πολιτική-στρατιωτική οργάνωση που έγινε γνωστή ως Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός των Ζαπατίστας (EZLN).
Η περίοδος που ξεκινά από την εξέγερση μέχρι σήμερα σηματοδοτεί μια γραμμή συνέχειας που συνδέει τους κυβερνήτες της «παράνομης» περιόδου με τα κορίτσια που γεννήθηκαν στα αυτόνομα εδάφη υπό την στρατιωτική και παραστρατιωτική πολιορκία, με εκείνες που σήμερα είναι οι πρωταγωνίστριες της ενεργής αντίστασης απέναντι στην ανανεωμένη επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου με τα αρπακτικά μεγαλεπήβολα κατασκευαστικά του σχέδια και τον συγκαλυμμένο πόλεμο για την εξόντωση των εδαφών και των φυσικών πόρων, καθώς και των νέων αγορών με την δουλική εργασία.
Έκτοτε, η διακριτική δομή της ανισότητας των γυναικών Ζαπατίστας πέρασε από την αρχική τριπλή περιθωριοποίηση που βασίζεται στην κοινωνική τάξη (φτωχή), την εθνότητα (γηγενή) και το φύλο (γυναίκα), και μεταφράζεται με καταπίεση, αποκλεισμό και προκαταλήψεις εναντίον του Άλλου, σε μια ενδυνάμωση που αντικατοπτρίζεται στις συνθήκες διαβίωσης της νέας γενιάς γυναικών κυβερνητών. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όταν οι Ζαπατίστας δηλώνουν ότι «το δέρμα τους είναι το χρώμα της γης», αντανακλούν τον σεβασμό τους για κάτι αδιάσπαστο από την αυτόχθονη κοσμοθεωρία: Τη Μητέρα Φύση.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά την ένοπλη εξέγερση και τους επαναστατικούς νόμους των γυναικών το 1994 – οι οποίοι αμφισβήτησαν τα θεμέλια της πατριαρχικής τάξης στις κοινότητες των ιθαγενών και δικαίωσαν ένα γυναικείο “εμείς” μέσα σε ένα “συλλογικό” περιβάλλον που περιλάμβανε και άντρες, με μέσο τον διάλογο και τον σεβασμό- η συμμετοχή των Ζαπατίστας γυναικών ως πολιτοφύλακες, αντάρτισσσες και η δράση τους σε επικοινωνιακά καθήκοντα – για παράδειγμα στο ραδιόφωνο, ως μέσο για να σπάσει η σιωπή – έχει δημιουργήσει μια νέα αντιηγεμονική συζήτηση βασισμένη σε δύο λέξεις-κλειδιά: ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Έτσι, όταν στη δήλωσή τους τον Φεβρουάριο του 2019 λένε ότι θέλουν να τους κλέψουν τη γη τους, έτσι ώστε να έρχονται οι τουρίστες και να έχουν τα μεγάλα τους ξενοδοχεία και τα εστιατόρια τους ή να την μετατρέψουν σε αγροκτήματα που παράγουν πολύτιμο ξύλο, φρούτα και νερό ή σε ορυχεία για να συγκεντρώνουν χρυσό, ασήμι, ουράνιο και άλλα ορυκτά, προσθέτουν: “Θέλουν να μας μετατρέψουν σε χαμάληδες, σε υπηρέτες που πωλούν την αξιοπρέπειά τους για μερικά νομίσματα κάθε μήνα. Αυτοί οι καπιταλιστές και οι νέες κακές κυβερνήσεις που τους υπακούν πιστεύουν ότι αυτό που θέλουμε είναι τα χρήματα. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που θέλουμε είναι η ελευθερία. […] Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που αποκαλούν “πρόοδο” είναι ένα ψέμα, ότι δεν μπορούν ούτε να παρέχουν ασφάλεια σε όλες τις γυναίκες που συνεχίζουν να καποιούνται, να βιάζονται και να δολοφονούνται στους κόσμους τους […] στην επικράτεια των Ζαπατίστας, δεν έχει δολοφονηθεί ούτε μία γυναίκα για πολλά χρόνια. Φανταστείτε, και αποκαλούν εμάς οπισθοδρομικούς, ανόητους και ασήμαντους. “
Επιπλέον προσθέτουν: “Ίσως δεν ξέρουμε ποιος φεμινισμός είναι ο καλύτερος, ίσως δεν ξέρουμε τι είναι η “ισότητα των φύλων”. Εν πάση περιπτώσει, αυτή η έννοια της “ισότητας των φύλων” δεν είναι καν καλά διατυπωμένη, γιατί αναφέρεται μόνο σε γυναίκες και άνδρες και ακόμη και εμείς, οι υποτιθέμενα ανόητοι και οπισθοδρομικοί, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κι εκείνοι που δεν είναι ούτε άνδρες ούτε γυναίκες και που τους αποκαλούμε “Άλλοι” [otroas] και που αυτοχαρακτηρίζονται όπως νιώθουν … Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι αγωνιστήκαμε για την ελευθερία μας και τώρα πρέπει να αγωνιστούμε για να την υπερασπιστούμε.
Δεν πήραμε τα όπλα για να επιστρέψουμε στην ίδια κατάσταση. Δεν αντιστεκόμαστε εδώ και 25 χρόνια, για να καταλήξουμε να υπηρετούμε τουρίστες, προϊστάμενους και επιβλέποντες. […] Η αξιοπρέπειά μας δεν έχει τίμημα. […] Θα πολεμήσουμε με όλη μας τη δύναμη και με όλα όσα έχουμε ενάντια σε αυτά τα μεγάλα έργα. Αν αυτά τα εδάφη κατακτηθούν, θα γίνει πάνω από το αίμα των γυναικών Ζαπατίστας. […] Θα τους υποδεχτούμε (παραστρατιωτικούς, εθνικούς φρουρούς) με τον αγώνα μας και στη συνέχεια θα δούμε αν θα καταλάβουν, ότι οι γυναίκες Ζαπατίστας δεν παραδίδονται, δεν εγκαταλείπουν, δεν ξεπουλιούνται”.
Από τον περασμένο Δεκέμβριο, γεννήθηκε η «La Caracola», ένα δίκτυο γυναικών Ζαπατίστας, για να εκφράσει τους αγώνες τους εναντίον της πατριαρχίας, του καπιταλισμού και της αποικιοκρατίας. Η πατριαρχία που γίνεται αντιληπτή ως ένα σύστημα κυριαρχίας, βλάβης, καταστροφής και θανάτου και που οδήγησε στο καπιταλιστικό σύστημα.
Παρόλο λοιπόν, που το μεγάλο κεφάλαιο θέλει τον αφανισμό των Ζαπατίστας, αλλά και την εξάλειψη κάθε αγωνιζόμενης φλόγας στον κόσμο, οι Ζαπατίστας ανακοίνωσαν πριν λίγο καιρό την δημιουργία 7 νέων Καρακόλ και 4 αυτόνομων δήμων. Οι Γυναίκες Ζαπατίστας επιστρέφουν παράλληλα με ένα ντοκιμαντέρ γραμμένο και σκηνοθετημένο από τις ίδιες και θα προβληθεί στο ζαπατιστικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου , ενώ θα διεξάγουν και τη Δεύτερη Διεθνή συνάντηση των Αγωνιζόμενων Γυναικών σε ημερομηνίες που θ’ανακοινωθουν.
Ακολουθεί ένα κείμενο από τον SubGaleano που προετοιμάζει τον κόσμο ακριβώς γι’αυτές τις διοργανώσεις, με το ιδιαίτερα γνωστό πλέον σαρκαστικό και γεμάτο χιούμορ ύφος του.
SubGaleano
“Από το σημειωματάριο του Cat-Dog: Προετοιμασίες για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Puy Ta Cuxlejaltic, ένα CompArte επικεντρωμένο στον χορό, και τη Δεύτερη Διεθνή Συγκέντρωση των Αγωνιζόμενων Γυναικών.
Από το Σημειωματάριο του Γατόσκυλου:
Πριν από είκοσι έξι χρόνια, το 1993 οι γυναίκες Ζαπατίστας έγραψαν τον «Επαναστατικό Νόμο των Γυναικών». Σε ένα από τα άρθρα του νόμου, δήλωναν ότι είχαν το δικαίωμα να σπουδάζουν … “και ακόμη και να οδηγούν”, όπως σημειώνει ο SupMarcos σε μια δημόσια επιστολή που μνημονεύει την επέτειο του νόμου και τον ρόλο των τελευταίων διοικητριών (Comandanta) Ramona και Susana στη δημιουργία του νόμου των γυναικών. Ίσως κάποια μέρα μάθουμε γιατί οι αυτόχθονες γυναίκες Ζαπατίστας επιδιώκουν να μπορούν να οδηγούν. Για την ώρα, ωστόσο, η Έκτη Επιτροπή του EZLN παρουσιάζει αποκλειστικά τρέιλερ των ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν από το Terci @ s Compas [Media Zapatista] σε μια ακόμη όχι καθορισμένη ημερομηνία. Πάμε λοιπόν:
Τίτλος: “… Και ακόμη και να γίνουμε οδηγοί”
Ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού το 2019. Γραμμένο, σκηνοθετημένο και παραγόμενο από τις γυναίκες Ζαπατίστας, αυτό το ντοκιμαντέρ συγκεντρώνει σκηνές από τα μαθήματα των συντροφισσών Ζαπατίστας που μαθαίνουν να οδηγούν. Διάρκεια: Απροσδιόριστη. Μορφή: άγνωστη. Βαθμολογία: Z (όπως θα έπρεπε).
Δεν θα βγει στο Netflix, ούτε στο Amazon Prime, ούτε στην Apple TV, ούτε στο HBO, ούτε στο Fox, ούτε … ποιες είναι οι άλλες επιλογές; Λοιπόν, ούτε σε κανένα από αυτά. Ούτε θα προβληθεί σε θέατρα. Θα προβληθεί αποκλειστικά στα Καρακόλ των Ζαπατίστας …
Ω, επίσης και στη Δεύτερη Διεθνή Συγκέντρωση των αγωνιζόμενων Γυναικών; Πρέπει να το συμπεριλάβω; Το κατάλαβα. Αλλά χωρίς καμία ημερομηνία ή τοποθεσία; Εντάξει. Αλλά οι άνθρωποι πρόκειται να παραπονεθούν ότι τους αφήνω ξεκρέμαστους. Δεν μπορούμε τουλάχιστον να τους δώσουμε κάποιο στοιχείο, όπως μια πινακίδα; Όχι, όχι για τον πραγματικό δρόμο πινακίδα, εννοώ μια ιδέα για το πότε και πού … τον Δεκέμβριο; Φέτος; Ναι; Παρακαλώ;;;; Ναι ;;;; Νιώθετε πεσμένες ψυχολογικά;; Λοιπόν φαίνεται ότι έφυγαν, αλλά μπορώ να σας πω ότι δεν φαίνονταν καθόλου πεσμένες … στην πραγματικότητα είχαν μια λάμψη στα μάτια τους, στο βλέμμα τους, σαν στόχο ή μια πρόκληση – μια εξέγερση, πραγματικά. Α! Μια λάμψη Ζαπατίστας, αυτό είναι.
Δήλωση αποποίησης ευθύνης: κανένας άνδρας δεν τραυματίστηκε στην παραγωγή αυτού του ντοκιμαντέρ. Βέβαια στην πραγματικότητα υπήρχαν τραυματισμοί, αλλά μόνο με τη μορφή μερικών χτυπημάτων στο “εγώ” τους. Ω, και κάποιοι που έπεσαν καθώς έτρεχαν μακριά από μια συντρόφισσα που θύμωσε, επειδή φώναζαν διάφορα στις γυναίκες που μάθαιναν να οδηγούν … όχι, δεν ήμουν εγώ, εγώ έβλεπα από μακριά, δεν είχα σκοπό να βρεθώ κοντά στο κομμάτι του σωλήνα που κρατούσε …ω ναι με τίποτα …
Αποκαλυπτική Σύνοψη: Ένας ιός που παράγεται στα εργαστήρια των Iλουμινάτι απελευθερώνεται στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού. Για κάποιους περίεργους λόγους, επηρεάζει μόνο εκείνες τις νομοθέτες που αποκαλούνται γυναίκες Ζαπατίστας.
Ο ιός τους αναγκάζει να κάνουν παράξενα και παράλογα πράγματα – να επαναστατούν, να αντιστέκονται και να αναλαμβάνουν θέσεις εργασίας και ευθύνες που θα έπρεπε να ανήκουν αποκλειστικά στους άντρες. Αυτό το ντοκιμαντέρ συγκεντρώνει αποδείξεις αυτής της ανυπακοής και μπορείτε να δείτε ακριβώς πώς οι γυναίκες Ζαπατίστας θεωρούν πως μπορούν να είναι ελεύθερες, αλλά επίσης – δεν πρόκειται να το πιστέψετε – ακόμη και να είναι οδηγοί. Δεν σας το είπα; Κανείς δεν έχει πια αξίες.
Σύνοψη « Ένα Όχι Ευτυχές Τέλος» : Μια ομάδα ιθαγενών γυναικών Ζαπατίστας φωνάζουν : ” Αρκετά! “, επαναστατώντας και δηλώνοντας την επιθυμία τους να είναι ελεύθερες και ακόμη και να είναι οδηγοί. Μια ομάδα γενναίων και τολμηρών ανδρών που συνδέονται με τα κόμματα αποφασίζουν να τις προκαλέσουν, χλευάζοντας και απειλώντας τες, απαιτώντας να επιστρέψουν στην κουζίνα και να αφιερωθούν στην ανατροφή των παιδιών. Εκείνες οι παραβάτριες της πατριαρχικής νομοθεσίας αντιμετωπίζουν τους άνδρες. Οι άνδρες χάνουν, οι γυναίκες κερδίζουν. Αυτό είναι. Στεναγμός. Γι ‘αυτό είπα ότι δεν υπάρχει ευτυχές τέλος.
“Και επέμεναν ” Σύνοψη: (από μια αδημοσίευτη συνέντευξη με έναν από τους έμπειρους άντρες οδηγούς που διδάσκουν τα μαθήματα οδήγησης): Οι άντρες οδηγοί που έδιναν τα μαθήματα οδήγησης είχαν πει ότι επρόκειτο μόνο να διδάξουν τις γυναίκες να οδηγούν τις μικρές pickup Nissan που είναι τα πιο συνηθισμένα στις κοινότητές τους, αλλά οι συντρόφισσες είπαν «αποκλείεται» κι ότι δεν είναι αρκετό, ότι ήθελαν να μάθουν και τις μηχανολογικές πτυχές. Έτσι έγιναν και μαθήματα μηχανολογικά. Μέχρι εδώ καλά.
Το πραγματικό σκάνδαλο ξέσπασε, όταν είπαν ότι ήθελαν επίσης να μάθουν να οδηγούν το “Guardián” και το “Guardiana”, τα οποία είναι φορτηγά 6 τόνων-φορτηγά-τέρατα όπως τα λένε οι συντρόφισσες.
Και εκεί είναι που παθαίνεις πλάκα, όπως θα έλεγε ο νεκρός [SupMarcos], γιατί δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να οδηγήσει ένα φορτηγό 6 τόνων. Ακόμα και οι άντρες σύντροφοι οδηγοί δίνουν μάχη πάνω σε ένα φορτηγό 3 τόνων, αυτά τα πράγματα δεν είναι παιχνίδια.
Αλλά σκεφτήκαμε, εντάξει, ωραία, ας μάθουν να το βάζουν μπρος αυτό το πράγμα κι αυτό θα είναι αρκετό. Αλλά δεν ήταν. Οι γυναίκες επέμειναν να μάθουν όχι μόνο να οδηγούν, αλλά και να επισκευάζουν τα φορτηγά των 6 τόνων. Δεν ήταν ικανοποιημένες με τίποτα λιγότερο.
Τώρα θέλουν να μάθουν να οδηγούν φορτηγά που μπορούν να μεταφέρουν ολόκληρους κορμούς δέντρων. Πού μπορούμε να βρούμε ένα από αυτά; Αυτό είναι εντελώς έξω από το πεδίο μας. Και τι γίνεται αν αποφασίσουν ότι θέλουν να οδηγούν νταλίκες ; (…) Θέλω να πω ότι πράγματι αυτά τα φορτηγά θα ήταν χρήσιμα για να μεταφέρουμε προμήθειες στα Καρακόλ – εκεί είπαν ότι θα διεξάγουν το φεστιβάλ κινηματογράφου, καθώς και τη συγκέντρωση των γυναικών. Είπαν μάλιστα ότι πρόκειται να διοργανώσουν ένα CompArte ειδικά για χορό.
Αχ, όχι, όχι εγώ. Ξέρω απλά πώς να χορεύω το moño colorado, αλλά κανέναν άλλον εκτός από αυτόν, ειδικά εκείνους τους χορούς, που πηδούν σαν ελάφια ή που κρέμονται από μεγάλα κομμάτια υφάσματος, ξεχάστε το. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να σας πουν μια ολόκληρη ιστορία, ολόκληρη μέσω του χορού. Ναι, δεν ξέρω πώς να χορεύω “zapateado” (Σ.Μ. είδος λατινικού χορού που περιλαμβάνει περίτεχνα χτυπήματα των ποδιών με συνοδεία τη μουσική κρουστών που παράγεται από τα παπούτσια).
Μόνο στη λάσπη, πραγματικά, και ακόμα και τότε μόνο όταν έχει σκάσει κάποιο λάστιχο αυτοκινήτου και δεν υπάρχει άλλη επιλογή, πρέπει να βγεις έξω και να χοροπηδήσεις.
Ναι, οι γυναίκες της Tercias (Tercias compas ονομάζονται οι συντρόφισσες που συγκροτούν τα ζαπατιστικά μέσα ενημέρωσης) ήταν επίσης εκεί, κάνοντας μια ταινία για τις γυναίκες οδηγούς .
Οι Tercias έλεγαν στις γυναίκες οδηγούς ότι έπρεπε να κάνουν αστεία ή κάτι παρόμοιο, ώστε η ταινία να μην βγει λυπητερή, επειδή η εξέγερση είναι χαρούμενη. Οι Τercias προσπαθούσαν να κάνουν τις γυναίκες να προσποιηθούν ότι τράκαραν πάνω σε πράγματα ή κάτι τέτοιο.
Τι είναι αυτό? Αχ, όχι, το σημείο όπου η συντρόφισσα μας εκδίωξε από τον δρόμο δεν ήταν μέρος ενός αστείου, νομίζω ότι ήταν κουρασμένη από τα αστεία μας και γι ‘αυτό πήγε να μας πατήσει. Όλοι τρέξαμε όχι μακριά από το αυτοκίνητο, αλλά επειδή είδαμε το βλέμμα στα μάτια της συντρόφισσας που οδηγούσε και καταλάβαμε ότι είχε νευριάσει, αλλά παραδόξως χαμογελούσε κιόλας.. Οι συντρόφισσες είναι πολύ “διαφορετικές”.
“Γαμημένοι άντρες” Σύνοψη: Αποδεικνύεται ότι κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύκλου μαθημάτων οδήγησης, οι συντρόφισσες δήλωσαν ότι όταν οδηγούν τα κοινοτικά οχήματα στις πόλεις τους, οι άνδρες που ανήκουν σε πολιτικά κόμματα τις χλευάζουν και τους φωνάζουν διάφορα επίθετα. Μας είπαν λοιπόν ότι εμείς οι άνδρες που τους διδάσκουμε να οδηγούν θα έπρεπε να κάνουμε το ίδιο, να τους φωνάζουμε και να τις κοροϊδεύουμε, έτσι ώστε οι γυναίκες να εκπαιδευτούν και στο πώς να χειρίζονται τέτοιες συμπεριφορές. Αυτό ήταν, υποκρινόμασταν, τουλάχιστον έτσι μας το εξήγησε η Τeresa και η Cochiloco.
(Σημείωση: o συγγραφέας αναφέρεται στην ηθοποιό Dolores Heredia και τον ηθοποιό Joaquín Cosío και τους αντίστοιχους ρόλους τους στις ταινίες «Capadocia» και « El Infierno»). Οι Ζαπατίστας αναφέρονται σε ηθοποιούς ταινιών με τα ονόματα των χαρακτήρων που υποδύθηκαν, όχι με τα πραγματικά ονόματά τους. Στο πρώτο φεστιβάλ κινηματογράφου τον Νοέμβριο του 2018, η Teresa και ο Cochiloco μίλησαν ιδιωτικά με τους αντάρτες και τις αντάρτισσες, ενώ κατβρόχθιζαν ταμάλες (μεξικανικές πίτες). Αυτό που γνωρίζουμε με σιγουριά είναι ότι έφαγαν όλες τις ταμάλες, δεν μου άφησαν ούτε μία. Τέλος σημείωσης).
Τέλος πάντων, αυτό μας εξηγούσε η Teresa και ο Cochiloco, το πώς δουλεύουν οι ταινίες – ότι δεν είναι πραγματικό, αλλά πρέπει να προσποιείσαι ότι είναι. Γι ‘αυτό το κάναμε. Κάποιοι από τους συντρόφους φέρονταν μάλιστα σαν να ήταν μεθυσμένοι, αλλά ήταν όλα ένα θέατρο. Αλλά όταν η συντρόφισσα βγήκε από το αυτοκίνητο κρατώντας ένα κομμάτι σωλήνα, αυτό δεν ήταν θέατρο, τρέξαμε στ’αλήθεια, γιατί τι θα γίνει αν η συντρόφισσα ξεχάσει ότι όλα αυτά δεν είναι πραγματικά και ότι είμαστε σύντροφοι και μας το φέρει στο κεφάλι; Τους είπα να χρησιμοποιήσουν απλά ένα χαρτόνι ή ένα περιοδικό, αλλά αυτές τι έκαναν; Πήραν έναν σωλήνα μολύβδου. Και αυτό το πράγμα πονάει.
Τι; Λοιπόν, μου φάνηκαν αρκετά χαρούμενες, σα να συνειδητοποίησαν ότι μπορούν να το κάνουν – να οδηγήσουν εννοώ- όχι μόνο να μιλάνε γι ‘αυτό, αλλά πραγματικά να το κάνουν. Τώρα, το πρόβλημα θα είναι στις πόλεις τους. Φανταστείτε όταν το φορτηγό ανεφοδιασμού φτάσει στην κοινότητα και το οδηγεί μια γυναίκα. Απλά φανταστείτε το ! Οι ενταγμένοι στα κόμματα άντρες θα πρέπει να μασάνε τα λόγια τους οι συντρόφισσες θα μπορούν επιτέλους να τους φωνάξουν: “γαμημένοι άνδρες!” Τι; Όχι, εμείς είμαστε σύντροφοι , αυτοί οι άλλοι είναι γαμημένοι άντρες. Δεν είναι το ίδιο πράγμα.
“Φίλτρο” Σύνοψη: Μην το σημειώσετε αυτό, αλλά οι άνδρες που διδάσκαμε τις γυναίκες να οδηγούν, αισθανόμασταν λίγο πεσμένοι ψυχολογικά, γιατί τις διδάξαμε πώς να αλλάζουν το φίλτρο λαδιού. Και μία συντρόφισσα, με την παραδοσιακή φούστα της και όλα, το έκανε πραγματικά πολύ γρήγορα. Τότε εμείς οι δάσκαλοι έπρεπε να πάμε ν’αλλάξουμε το φίλτρο σε ένα φορτηγό που ανήκε στο Junta [Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνσης]. Γαμώ το … υπήρχαν 6 από εμάς, μισή ώρα αργότερα και δεν μπορούσαμε να βγάλουμε άκρη. Ήμασταν έτοιμοι να πάμε να ζητήσουμε βοήθεια από τις συντρόφισσες μας. Δόξα τω Θεώ δεν χρειάστηκε τελικά, φανταστείτ την αμηχανία. Ελπίζω ότι αυτό το κομμάτι να μην συμπεριληφθεί στην ταινία που ετοιμάζουν οι Tercias.
Μερικές κριτικές από επαγγελματίες κριτικούς:
“Εμείς οι άντρες οι πολύ μάγκες χάσαμε ξανά, τέλος πάντων. Θα επιστρέψουμε, ακόμα κι αν υπάρχουν λιγότεροι από εμάς κάθε φορά. Αν χθες υπήρχαν χιλιάδες από εμάς, σήμερα είμαστε ένα τρομερό ενδεχόμενο προσπαθώντας να αποφύγουμε το αναπόφευκτο. “SubMarcos (από τα τρία μέτρα κάτω από τη γη), από το πολιτιστικό τμήμα του αδημοσίευτου περιοδικού” Bitter Pozol “.
“Δεν έχουν χαθεί όλα. Εξακολουθούμε να ελπίζουμε ότι οι συντρόφισσες της Tercias δεν θα ολοκληρώσουν το ντοκιμαντέρ εγκαίρως για το δεύτερο Φεστιβάλ Κινηματογράφου»Puy Ta Cuxlejaltic». Τι θα έλεγαν οι Pedro Infante και José Alfredo Jiménez ;! Για να μην αναφέρω τον νεκρό SupMarcos. Θέε μου, τι ντροπή! “. Ο SubGaleano για τον τομέα :”Λάτρεις του Ποπ κορν απ’όλο τον κόσμο, ενωθείτε!”
Από το αποκλειστικό περιοδικό κριτικών κινηματογράφων,”Την έχω ήδη δει αυτή την ταινία “.
Έχω μάρτυρες :
Το Γατόσκυλο στο τιμόνι … ποιο είναι το φρένο και ποιο είναι το γκάζι; Ωχ! Τρέξε!
Λίγο αργότερα …
Insurgenta Erika: «Σύντροφε υποδιοικητή Moisés, υπάρχει μια αναφορά ότι το φορτηγό Guardian και το φορτηγό Guardiana συγκρούστηκαν μεταξύ τους. Κανείς δεν ξέρει ποιος το έκανε, αλλά φαίνεται πωτο φορτηγό Guardiana χτύπησε το Guardián και του έκανε ζημιά».
SubMoy: “Πού είναι ο SubGaleano;”
Erika: “Έφυγε τρέχοντας με το Γατόσκυλο. Νομίζω ότι ήταν αυτοί, είδα στα μάτια τους ότι ήταν ένοχοι για κάτι”.
Εν τω μεταξύ, στην κορυφή του δέντρου Ceiba …
Ο SupGaleano στο ΓατόΣκυλο: “Σου είπα να το τοποθετήσεις πρώτα στη νεκρά. Ρε φίλε γαμώτο. Τώρα το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να βρέξει, και πραγματικά την έχουμε βάψει”.
Το Γατόσκυλο στον SupGaleano: “Γουφ, μιάου, γρρρ.”
Και άρχισε να βρέχει δυνατά, σαν τα σύννεφα να φωνάζουν στη Γη:
Ξύπνα!
Από τα βουνά του Νοτιανατολικού Μεξικού, Τσιάπας, Μεξικό, Λατινική Αμερική, Κόσμος, Σεπτέμβριος του 2019, και ναι, βρέχει.
(Εισαγωγή, απόδοση κειμένου Σύλβια Βαρνάβα)
(Στην σελίδα http://enlacezapatista.ezln.org.mx/ μπορείτε να παρακολουθήσετε και τα άλλα δύο τρέιλερ από το προσεχές ντοκιμαντέρ των Γυναικών Ζαπατίστας.)
